Het was een stille zaterdagochtend toen de zon langzaam boven de Waddenzee kroop. De lucht boven Holwerd kleurde zacht oranje, met een paar meeuwen die krijsend hun route trokken over de zeedijk. In de verte klotste het water zacht tegen de basaltblokken, en het gras aan de landzijde glinsterde nog van de dauw.
Op de top van de dijk zat jij, met je rug tegen de wind, een thermoskan koffie naast je en de Yaesu FTX-1 voor je op een klein statief. De antenne stond fier rechtop, de kabels netjes opgerold, en het display gloeide vriendelijk blauw in het vroege licht.
Je draaide rustig aan de knop, luisterend naar het ruisen en kraken van de ether. Af en toe een piep, een stem, een roep — ergens uit Duitsland, dan weer een signaal uit Scandinavië. De magie van de radio: onzichtbare golven die over zee glijden, gedragen door de wind, gevangen door jouw toestel op de Friese dijk.
De stilte van de natuur mengde zich met het zachte gezoem van de FTX-1. Achter je graasden wat schapen, onverstoorbaar. Voor je strekte de Waddenzee zich uit tot aan de horizon. Even leek het alsof de wereld stilstond alleen jij, de natuur, en de stemmen uit de ether.
Na een tijdje kreeg je een helder signaal binnen: een operator uit Denemarken. De verbinding was goed, de toon vrolijk. Een kort gesprek, een glimlach, een notitie in je logboek. Zo eenvoudig, en toch zo bijzonder contact over honderden kilometers, met niets meer dan een kleine radio en een open lucht vol verhalen.
Toen de zon hoger stond en de wind iets aantrok, sloot je de verbinding, borg je apparatuur weer op en nam nog een laatste slok koffie. De dijk, de zee, de lucht — alles voelde in balans. De Yaesu FTX-1 had zijn werk gedaan, en jij voelde die typische voldoening die alleen komt van een ochtend in de natuur met de radio: de perfecte combinatie van rust, techniek en vrijheid.
